ผมจำได้ว่า เมื่อปี 32 ซึ่งได้ผ่านมาหลายปีแล้ว ผมได้ทำงานที่กรุงเทพ ที่โรงแรมแห่งหนึ่งอยู่หลายเดือน พอใกล้ถึงวันสงกรานต์ ผมได้ลากลับบ้าน วันนั้นจองตั๋วรถเมล์แบบธรรมดาครับ เรามันเงินเดือนน้อยก็ต้องนั่งรถแบบธรรมดานี่แหละ ผมได้ไปขึ้นรถเมล์กลับบ้านที่ตลาดหมอชิต บ้านผมอยู่พะเยา ระยะทางไกลมากใช้เวลา 12 ชั่วโมงกว่าจะถึงบ้านครับ ผมได้นั่งท้ายรถครับ วันนี้ในรถมีแต่ผู้หญิงเป็นส่วนมาก ที่เบาะเดียวกันกับผม ผมโชคดีที่สุดได้นั่งเบาะกับสาวคนหนึ่ง อายุประมาณ 30 ปีครับ รูปร่างอวบขาว ระหว่างเดินทางผมได้คุยกับเธอตลอด
เธอเป็นคนเชียงรายครับ มาทำงานกรุงเทพเป็นพนักงานต้อนรับอยู่คาเฟ่ ชื่อดังแห่งหนึ่งครับ เราคุยกันสนุกมากตลอดทาง เธอเคยมีแฟนมาก่อนแต่ก็ได้เลิกรากันไป เพราะว่าผู้ชายชอบตบตีเธอเวลาที่เมา ผมฟังแล้วรู้สึกเห็นใจเธอเหมือนกัน จนกระทั่งเวลา ตีสองกว่า ผมก็ได้ม่อยหลับไปครับ ตอนที่ผมหลับอยู่ครึ่งหลับครึ่งตื่น รู้สึกเหมือนกับมีมือมาจับที่ควยผมนอกกางเกง ผมค่อยๆลืมตาดูปรากฏว่าเป็นเธอที่นั่งข้างๆนั่นเองกำลังลูบตรงเป้ากางเกงผมอยู่ครับ ผมทำทีเป็นหลับดูว่าเธอจะทำอย่างไงต่อไป เธอค่อยๆเอามือรูดซิปผมลงมันง่ายมากเพราะว่าผมใส่กางเกงบางผ้ามัน ตอนนี้ควยผมเริ่มแข็งๆขึ้นเรื่องจนเต็มกำมือเธอเลยครับ เธอมือสั่นๆครับ
เธอเริ่มเอามือรูดควยผมขึ้นๆลงไปเรื่อยๆ ผมเสียวมากเลย มาถึงตอนนี้ผมตัดสินใจดึงตัวเธอมากอด เธอสะดุ้งตกใจนิดๆ ผมกระซิบข้างหูเธอว่า ขึ้นคร่อมสิ ผมถลกกระโปรงเธอขึ้น เธอนั่งทับในท่าช้อนกันจับควยผมจ่อที่หีแล้วกดลงจากนั้นเธอก็นั่งขย่มควยผมครับ ตอนนี้คนในรถไม่มีใครรู้ครับ ผมเอามือบีบนเธอไปด้วย เธอก็ขย่มควยผมแรงๆขึ้นเรื่อยครับ มาถึงตอนนี้ความเสียวเริ่มทวีขึ้นเรื่อยจนผมใกล้จะแตกแล้ว ผมกระซิบข้างหูเธอว่า “ใกล้แล้วนะ” เธอบอกว่า “ อย่าเพิ่งออกนะ” จากนั้นเธอก็ขยับก้นถี่ยิบจนร่างเธอเกร็งกระตุกสองสามที รูหีเธอตอดรัดควยผม
จังหวะนั้นน้ำของผมพุ่งสวนเข้าในท้องน้อยเธออย่างแรงครับ เราทั้งสองกอดกันแน่นแทบเป็น เนื้อเดียวกัน มีความสุขมากครับ จากนั้นเราก็คุยกัน ผมได้ขอที่อยู่เธอครับ สมัยนั้นไม่มีมือถือเหมือนสมัยนี้ พอถึงขนส่งผมก็ลงจากรถไป เธอมองตามผมด้วยห่วงหาอาลัย ตั้งแต่นั้นมาผมไม่ได้เจอเธออีกเลยครับ เขียนจดหมายก็หายเงียบ ทุกวันนี้ผมยังประทับใจเธออยู่ครับ
